Blogia
MZUNGU

CONVIVENCIA

Empatía

Guía de entrenamento en Empatía

Acoso Escolar. Listaxe de teléfonos

MINISTERIO DE EDUCACION
Teléfono de atención ás vítimas de acoso escolar

900 018 018

operativo dende 1 noviembre de 2016
gratuito, non deixa rastro na factura telefónica
activo 24 horas, 365 días ao ano
atendido por especialistas

https://drive.google.com/open?id=0B43qYPQSKL9IMTNLc3lHWkhHRkU

Policía Nacional
Email :  seguridadescolar@policia.es

Fundación ANAR
Para niños (900 20 20 10)
Para adultos (600 50 51 52)

SOS Bullying
Teléfono: 620 489 332
e-mail: sosbullying@hotmail.com

Acosoescolar.info
e-mail: contacto@protegeles.com

 
Gobierno de Cataluña
Teléfono: 93 400 69 68

Gobierno de Canarias
Teléfono: 901 93 03 03
e-mail: acosoescolar@podemosayudarte.com

Gobierno de Navarra
Teléfono: 900 841 551
e-mail: convive@cfnavarra.es

Gobierno de la Rioja
Teléfono: 900 100 509
e-mail: acosoescolar@larioja.org

Gobierno del País Vasco
e-mail: ikasle@hezkuntza.net

Gobierno de Castilla la Mancha
Teléfono: 900 102 636
e-mail: equipoconvivencia@jccm.es

Gobierno de Cantabria
Teléfono: 900 71 33 71
e-mail: unidad.convivencia@educantabria.es

Asociación Madrileña contra El Acoso Escolar (amacae)
Teléfono    689 528 792
Correo     madridamacae@gmail.com

Murcia
Correo : observatorio.convivencia@murciaeduca.es
Teléfonos: Coordinador: 968 37 50 60 Asesoras: 968 37 50 84 / 968 37 50 85 Fax: 968 37 50 86

Bizcaia
http://www.gizartelan.ejgv.euskadi.eus/r45-zeukhome/es/
Teléfono 116111

 

Vía OrientaGalicia

Como actuamos as persoas adultas fronte o acoso?

Refuxiados

O alumnado de 3ºPMAR do IES Ramón J. Sender de Fraga (Huesca) desenvolveu este traballo sobre o tema, tan importante, dos refuxiados. Escolleron unhas viñetas e tentaron explicar o que os autores quererían expresar coas mesmas. O resultado completo deste traballo feito por Vili, Ibtissame, Estefi, Alejandro, Adrián, Jenny, Hajar y Brandol podedes consultalo no Blog ABP Refugiados.

Solidaridade??

El drama de los niños sirios a través de sus miradas

Fonte: Educación para la Solidaridad (Manuel Araus)
Más de tres millones de menores no pueden ir a la escuela por la guerra, para aquellos que viven como refugiados en Jordania es lo que más echan de menos
Amna Zughayar, de 9 años y procedente de Deir el-Zour, Siria, vive como refugiada en el campo de Mafraq (Muhammed Muheisen - AP)
Mohammed Bandar, de 12 años, viene de Hama (Siria) y quiere convertirse en doctor algún día, “para ayudar a otras personas”. (Muhammed Muheisen - AP)
Más que su casa, su cama o sus juguetes, es la escuela lo que echan de menos los niños que han tenido que dejar todo lo que conocían por la guerra de Siria. Quieren volver a estudiar. Saben que sin estudios y viviendo toda la vida en un campo de refugiados les espera un futuro incierto. ¿Cómo se ganarán la vida? ¿Volverán algún día a la escuela? Son las inquietudes que tienen algunos de los rostros retratados en el fotoreportaje que publica la agencia Associated Press.
Es un trabajo realizado por el jefe de fotografía de la agencia para Oriente Medio, Afganistán y Paquistán, Muhammed Muheisen. En 2014 ya elaboró una selección de retratos similar a la presente aunque entonces los protagonistas eran niños y niñas que huían de la guerra en Afganistán.
“Todo lo que quiero es volver a mi escuela en Siria y ver a mis amigos”
Cerca de la mitad de los 4,8 millones de sirios que han huido de sus casas son menores. Y muchos de los más vulnerables viven en campos de acogida repletos de tiendas, como los de Jordania, país que acoge 640.000 refugiados actualmente.
El fotógrafo se ha centrado en captar las expresiones de los niños y niñas de los campos de acogida que rodean la ciudad norteña de Mafraq. Son sus miradas y sus aspiraciones.

RAKAN RASLAN, DE 11 AÑOS
Rakan Raslan, de 11 años y de Hama (Siria). Explica que sin educación, su futuro es incierto (Muhammed Muheisen - AP)
Rakan Raslan viene de la ciudad siria de Hama. Huyó con su familia a Jordania dos años atrás porque su casa quedó destruida por la guerra. De piel pecosa, cabello castaño y ojos azules, el niño de 11 años ya es consciente de su realidad: sin educación su porvenir se limita: “Lo mejor a lo que puedo aspirar es a convertirme en conductor”, afirma. De la misma edad es Yasmeen Mohammed, cuya familia huyó de Ghouta del Este, un pueblo cercano a la capital, Damasco. Dice que echa de menos su antigua vida: “Todo lo que quiero es volver a mi escuela en Siria y ver a mis amigos”.
“Lo mejor a lo que puedo aspirar es a convertirme en conductor”
Casi 3,7 millones de niños sirios -uno de cada tres de toda la población infantil del país- ha nacido durante un conflicto que se eterniza. Según un informe publicado por UNICEF esta semana, desde 2011 306.000 niños han nacido siendo refugiados. Pertenecen a una generación que solo ha conocido la violencia, el miedo y el desamparo.
La agencia de la ONU estima que más de 2,1 millones de niños residentes en Siria, y unos 700.000 desplazados en campamentos de países vecinos, no van a la escuela.
“En Siria, cerca de 7 millones de niños viven en la pobreza, por lo que su infancia está marcada por la pérdida y la privación”, afirma el director regional de UNICEF para Oriente Medio y el norte de África, Peter Salama.
Yasmeen Mohammed, de 11 años, viene de Ghouta del Este (Siria) (Muhammed Muheisen - AP)
El conflicto ha matado a más de 250.000 personas y ha desplazado casi la mitad de la población, que, según cifras registradas antes de la guerra, ascendía a 23 millones de habitantes.
En Jordania, apenas 100.000 refugiados viven en campos oficiales de acogida. El resto (de los 640.000 que hay) están dispersados por el país. Aquellos que viven en campos no oficiales afirman que es su única opción, ya que no pueden pagarse un alquiler y que necesitan estar cerca de las granjas; una de las únicas opciones que tienen para encontrar trabajo.
Es el caso de Bandar al-Humaidy, que huyó de la ciudad siria de Hama. “Nos vimos forzados a dejar Siria porque temíamos por la vida de nuestros hijos”, afirma este padre de 13 niños. El hombre de 42 años ahora trabaja en una granja cerca de uno de estos campamentos improvisados.
“Sueño que algún día todo este derramamiento de sangre se detendrá y volveremos a nuestra patria. Y seremos capaces de proteger a nuestros hijos y darles paz y educación”, desea Al-Humaidy.
Un anhelo compartido con las nuevas generaciones. Mohammed Bandar, de 12 años y mirada valiente, afirma esperanzado: “Quiero ser médico y ayudar a las personas”.

Convivencia

20151020090850-cartama.jpg

Probablemente o mellor proxecto de convivencia (ou un dos mellores) baseado nun excelente proxecto educativo, que se desenvolve en España, no Instituto Público de Educación Secundaria ‘Cartima’ de Cártama (Málaga).

A convivencia para o alumnado

Silvina Paricio

Finlandia acaba co acoso escolar

Moita xente sabemos que en Finlandia o ensino, a cuestión educativa, é unha prioridade nacional sen discusión. Aínda que non creo nos "rankings" con connotacións economicistas claras coma PISA da OCDE, nos que Finlandia ocupa as primeiras posicións, sí penso que é un sistema educativo dos mellores do mundo. Pero tamén ten os seus retos e o acoso escolar é un deles. Que fan? Deseñaron o método KIVA, acrónimo que ven significar "contra o acoso escolar". Están a lograr que desapareza o acoso das escolas, implantado xa no 90% das escolas, os resultados son espectaculares. Foi o maior estudo realizado en Finlandia, participaron 234 centros de todo o país e 30.000 estudantes de entre 7 e 15 anos. KIVA lograra reducir todos os tipos de acoso nas escolas. Os casos de acoso escolar desapareceron no 79% das escolas e reducíronse no 18%. Só cun ano de implantación os investigadores comprobaron que nalgúns cursos o número de nenos acosados baixou mesmo un 40%. Pero ademais levaron unha grata sorpresa ao constatar que KIVA tamén aumenta o benestar escolar, a convivencia e a motivación por estudar, ao mesmo tempo que diminúe a angustia e a depresión.

Máis información sobre o tema

Programa KIVA en español

Mediación na Practica 2

 

Sei que hai persoas (traballadorasSonrisa) do Claustro que están a formarse no tema da convivencia e, máis en concreto, en mediación. Eu, na liña de expertos no tema, penso na mediación como unha estratexia de resolución pacífica, na que se ofreza ao alumnado en conflicto sentarse xunto cun mediador a falar dos seus problemas e intentar chegar a un acordo dun xeito positivo e colaborativo. Isto redunda, como vos achego nesta presentación, en grandes beneficios para  toda a comunidade educativa ao ser algo voluntario e moi facilitador de habilidades sociais e ambientes positivos. Deixade, si queredes, os vosos comentarios e espero que vos sirva de algo.

 GuiñoSonrisa

MEDIACIÓN NA PRÁCTICA (1)

 

Si eu tivera que poñer en marcha un programa de mediación no meu instituto, aínda que non é que teñamos moitos conflictos, nun primeiro momento  e si o Claustro e  Consello escolar están de acordo, informaría deste proxecto en todas as aulas do centro. Pediría que se apunte o alumnado voluntario e que se vote nas clases que persoas gozarían da confianza do grupo co obxectivo de seren mediadoras/es. Para esta presentación do proceso de mediación nas aulas non estaría de máis utilizar algún vídeo, unha dramatización ou calquera outro medio audiovisual que sirva de exemplo do que se pretende explicar. Posteriormente reuniría a todo o alumnado seleccionado no paso anterior para ampliarlles polo miudo a información de maneira tal que só as persoas que voluntariamente acepten participar no programa poidan facelo. En terceiro lugar teríamos que decidir un paso moi importante, quen vai coordinar o programa no centro. En todo caso penso eu penso que debe ser sempre unha persoa realmente interesada e motivada polo proceso de mediación. Se é un membro do profesorado axudaría moito que o centro lle asignase unhas horas de dedicación semanais para tarefas de coordinación e  organización de actividades. En cuarto lugar organizaría unha sesión introductoria para todo o claustro, incluso con algúns dos materiais e protocolos que imos a utilizar xa que é moi importante que todo o profesorado teña unha idea clara do enfoque e as técnicas que se utilizan xa que isto prevén de medos e prexuízos, sempre pasa o mesmo, causados polo descoñecemento. Tamén utilizaría co claustro un vídeo sobre unha sesión de mediación. En quinto lugar, xa entrando de cheo en materia, plantexaría unha formación intensiva para as persoas interesadas, tanto profesorado coma alumnado, en horario a convir polas/os participantes e responsables da formación. Unha vez terminada a formación é necesario dar a coñecer ao resto da comunidade escolar que é a mediación e como vai funcionar o servizo de mediación do IES Salvaterra de Miño. Por iso, faría que a última actividade da formación sexa a elaboración dun folleto ou díptico para explicar que é realmente a mediación ás persoas do centro que non participaron na formación e, por suposto, as familias do alumnado.

É convinte que toda a comunidade teña unha información clara e precisa de que é a mediación. Por iso vos sinalo a continuación as características fundamentais:

1. A mediación é un proceso de comunicación en liberdade ante unha terceira persoa, que realiza o papel de mediador ou mediadora, e que garantirá que as partes se comuniquen desde o respecto e busquen as solucións aos seus conflitos.

2. As persoas que desempeñan o papel de mediación non son as que dan  as solucións; só axudan para que as busquen as partes en conflicto.

3. A mediación non pode imporse, acúdese a ela voluntariamente e todo o que ocorra durante o proceso de mediación e o que alí se diga é confidencial.

4.- Non todos os conflitos son mediables: non pode mediarse nun conflito se unha das partes está a sufrir violencia por parte da outra. Estes conflitos requiren outras intervencións. Caso de que un conflito desta índole chegase ao servizo de mediación do IES este debe derivalo aos órganos competentes do centro (xefatura de estudos, dirección, comisión de convivencia…)

5.- Á mediación pode acudir o alumnado, o profesorado, o persoal non docente e as familias do alumnado, é dicir toda a comunidade educativa.

6.- É convinte que este programa de mediación quede recollido, por exemplo, no plan de convivencia  do centro.

Continuaremos a traballar para a mellora da convivencia con outros post sobre o tema SonrisaSonrisa

Falemos de Drogas

PREVENCIÓN DEL CONSUMO DE DROGAS: TUTORÍAS DE 4º

Este material multimedia, HABLEMOS DE DROGAS da Fundación La Caixa, pode servir para traballar na prevención de drogodependencias co alumnado de 4º da ESO. Iso sí, recalacar que non serven as charlas e temos que traballar por programas e ao longo de varias sesións. Contén os seguintes recursos:

 Exposición virtual "Hablemos de drogas"

 Unidades didácticas

 ¿Cómo nos comportamos?
 ¿Qué pasa por nuestro cerebro?
 ¿Qué le pasa a nuestro cuerpo?

Materiales de apoyo

 Spots sobre prevención del consumo de drogas.
 Preguntas y respuestas sobre drogas.
 Material multimedia (de la exposición).
 Material didáctico (unidades didácticas)
 Guía sobre drogas.
 Hablemos de drogas. Kit educativo.
 Contenidos de la exposición.

Na imaxe/muro de enriba, atoparedes máis recursos do programa interesantes para traballar este tema.
(Vía Entre pasillos y aulas)

Convivencia: Revista Convives nº 6

Convivencia

Recursos para desenvolver Habilidades de Convivencia (1º ESO)

Click na imaxe

 

Vía @jhergony

Compensación de Desigualdades (1º obxectivo)

Bullying (vía Silvina Paricio)

A MEDIACIÓN ESCOLAR

A Mediación no Johan Carballeira (Bueu)

Que é a Mediación escolar?


O servizo de Mediación Escolar, como un recurso para o traballo da violencia neste contexto, esixe unha implicación de todos os colectivos implicados. A mediación escolar normalmente faise nun espazo do centro escolar (poderemos utilizar a aula de convivencia) onde só participan os/as mediados/as e os mediadores/as. 

Como son os nosos mediadores?
Os/as mediadores/as son alumnos/as do noso instituto, compañeiros/as voluntarios/as que fixeron un taller de formación en resolución de conflitos e mediación. Asumen o compromiso de neutralidade, escoita, confianza e confidencialidade. O coordinador é o orientador do centro. Os/as mediadores/as non dan solucións, son neutrais e comprométense a manter en segredo o falado nas sesións de mediación. Axudarán a atopar unha solución ós vosos problemas.
Como se solicita o servizo de mediación?
É moi fácil. Simplemente comunicándollo o coordinador do servizo de mediación (o orientador), ou ao titor/a, ou ao Xefe de Estudos. Tamén podes contar coa colaboración dos alumnos/as mediadores.
Que aporta o Servizo de mediación?
A mediación aporta unha saída construtiva, pacífica e dialogada ós conflitos diarios. Os alumnos/as que tras un conflito toman contacto co servizo de mediación poden beneficiarse de:

  • A actitude cooperativa para resolver conflitos. 
  • O coñecemento e crecemento persoal. 
  • A mellora do clima social do centro e do entorno. 
  • A adquisición de habilidades na comunicación. 
  • A participación activa e responsable. 
  • A resolución satisfactoria do conflito polas dúas partes. 

Vía Orientación

LEI CONVIVENCIA

Lei 3/2011, do 30 xuño, de apoio á familia e a conviencia de galiza

CONVIVENCIA E TOLERANCIA

RECURSOS EDUCATIVOS PARA TRABALLAR A TOLERANCIA

CIBERACOSO

GUÍA DE RECURSOS PARA CENTROS EDUCATIVOS 

ACOSO ESCOLAR

PROTOCOLO XERALDE PREVENCIÓN, DETECCIÓN E TRATAMENTO DO ACOSO ESCOLAR E CIBERACOSO

 

Instrucións do 17 de xuño de 2013 da Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa