NEUROEDUCACIÓN? Sí, grazas!

Teñen que ver os aspectos neurolóxicos, fisiolóxicos e químicos do cerebro coa aprendizaxe do noso alumnado? A resposta parece clara para os científicos, a neurociencia  determina as aprendizaxes das persoas. Non é tan evidente, a xulgar polos nosos métodos de ensino, nas escolas e institutos. Fagamos caso á neuroeducación que, bebendo da mediciña e a psicoloxía, mellora os procesos de aprendizaxe do alumnado e tamén do profesorado. Xa decía un descoñecido como Platón que a disposición emocional do alumnado determina a súa habilidade para aprender. Por suposto, os mecanismos neuronais das emocións póñense en marcha, inconscientemente,  moito antes que os cognitivos. Emocións, sentimentos e aprendizaxe sempre tan relacionados. Calquera experiencia de aprendizaxe pode ir vinculada a pracer ou dor. No primeiro caso o alumnado quererá repetir a experiencia pracentera e outras similares pero no segundo fuxirá e non atenderá a aquelas experiencias emocionais de clase tan desagradables. Aprender conleva cambios físicos relacionados coas sinapsis neuronáis. Si na nosa clase somos quen de prender o interruptor da curiosidade, o noso alumnado focalizará a súa atención e comezará o proceso de aprender. Cando este interruptor das emocións se apaga aprender é moi difícil. Son emocións que axudan a aprender a curiosidade, a motivación, o entusiasmo, a autoconfianza ou a confianza nas outras persoas, sobre todo no profesor da materia. Si, como afirman os neurocientíficos, as células dos nosos cerebros só aprenden cando fan algo ben e non cando metemos a pata e isto é adaptativo… irremediablemente teremos que proporcionar nas clases ao alumnado experiencias de éxito xa que, si sempre erran ou non saben, a ruta de aprendizaxe vaise romper, algunhas veces para sempre. Os exames sorpresa non parecen ir moi ben ;-) E sí, compañeiros, como moitos intuíamos, a ciencia dinos que a motivación ven sendo o motor de arranque da aprendizaxe, o impulso e a razón pola que o alumnado vai prestra atención e centrar a súa memoria. Non van aprender nada a non ser que lles motive, lles diga algo ou lles teña algún significado que os “encenda” emocionalmente. Neuroloxicamente falando, a motivación, o desafío motivador, segrega dopamina pensando xa no premio, no proceso para resolver o problema vaise segregar adrenalina e na resolución serotonina. Non hai drogas ilegais tan potentes!! Iso sí, entre 12 e 18 anos, por exemplo, os tempos de máxima atención oscilan entre 12 e 15 minutos así que non hai alumnado que poida estar moi concentrado na mesma tarefa de aprendizaxe 50 minutos. Penso, por último, que todo o persoal docente debe coñecer e comprender un chisco como aprende o cerebro, como procesa a información, a súa fraxilidade fronte a determinados estímulos negativos ou cales son as emocións si é que queremos que o noso alumnado chegue a clase tan contento como sae dela.